2015-12-06 Paus Franciscus. Angelus.
Zich bekeren
om dezelfde gevoelens als die van Jezus te hebben
Tweede Zondag Advent 2015
Dierbare broeders en zusters, goeie dag !
Op deze tweede zondag van de Advent, plaatst de liturgie ons in de leerschool van Johannes de Doper die “een doopsel van bekering voor de vergeving van zonden” predikte (Lc. 3,3). En wij, misschien vragen wij ons af: “Waarom zouden wij ons moeten bekeren? Bekering is voor een atheïst die gelovig wordt, een zondaar die rechtvaardig wordt, maar wij, wij hebben dat niet nodig, wij zijn al christen! Dus, wij bevinden ons binnen de regels.” En dat is niet waar. Door zo te denken, geven wij ons geen rekenschap dat het precies van deze aanmatiging is – dat wij christen zijn, dat wij goed zijn – dat wij ons moeten bekeren: eigenlijk van de veronderstelling dat alles goed gaat en dat wij helemaal geen behoefte aan bekering hebben.
Doch, proberen wij ons de vraag te stellen: hebben wij in de verschillende situaties en levensomstandigheden, echt dezelfde gevoelens als Jezus? voelen wij echt wat Jezus voelt? Bijvoorbeeld, wanneer ons onrecht aangedaan wordt of een belediging, slagen wij erin niet vijandig te reageren en degene die zich excuseert van harte te vergeven? Hoe moeilijk is het te vergeven! Hoe moeilijk! «Dat zet ik u betaald!»: deze woorden komen van binnen! Wanneer wij geroepen zijn vreugde en verdriet te delen, kunnen wij dan oprecht wenen met wie weent en ons verheugen met wie zich verheugt? Als wij ons geloof moeten uiten, kunnen wij dat moedig en eenvoudig, zonder schaamte voor het Evangelie? En wij kunnen ons nog veel andere vragen stellen. Wij zijn niet in regel, wij moeten ons altijd bekeren, wij moeten de gevoelens hebben die Jezus had.
De stem van de Doper roept nog in de hedendaagse woestijnen van de mensheid – wat zijn de woestijnen van vandaag? – gesloten geesten en stenen harten, en zij stellen ons voor de vraag of wij effectief op de goede weg zijn, of wij een leven leiden volgens het Evangelie. Vandaag evenals toen, waarschuwt hij ons met de woorden van de profeet Jesaja: “Bereidt de weg van de Heer!” (v. 4). Een dringende uitnodiging om ons hart te openen en het heil te ontvangen dat God ons onophoudelijk, bijna hardnekkig aanbiedt, omdat Hij ons allemaal vrij wil van de slavernij van de zonde. Maar de tekst van de profeet verruimt deze stem door op voorhand aan te kondigen dat “elke mens Gods heil zal zien” (v. 6). En het heil wordt elke mens en elk volk aangeboden, zonder iemand uit te sluiten, aan ieder van ons. Niemand van ons kan zeggen: “ik ben heilig, volmaakt, ik ben reeds gered”. Nee. Wij moeten dit aanbod van heil altijd aannemen. Daar is het Jaar van de Barmhartigheid voor: om verder te gaan op deze weg van heil, deze weg die Jezus ons geleerd heeft. God wil dat alle mensen zouden gered worden door de bemiddeling van Jezus Christus, de enige Middelaar (cf 1 Tim. 2,4-6).
Ieder van ons is dus geroepen om Jezus kenbaar te maken aan wie Hem nog niet kennen. En dat is geen proselitisme. Nee! Het is een deur openen. « Wee mij als ik het Evangelie niet verkondig ! » (1 Kor. 9,16), verklaarde de heilige Paulus. Als de Heer Jezus ons leven veranderd heeft en als Hij het verandert telkens wij tot Hem gaan, hoe kunnen wij dan niet de geestdrift voelen Hem kenbaar te maken aan degenen die wij op het werk ontmoeten, op school, in ons flatgebouw, in de kliniek, op ontmoetingsplaatsen? Als wij rondom ons kijken, vinden wij mensen die beschikbaar zouden zijn om een weg van geloof te beginnen of te herbeginnen, indien zij mensen zouden ontmoeten die op Jezus verliefd zijn. Zouden wij die christenen niet moeten zijn of zouden wij het niet kunnen zijn? Ik eindig met een vraag: “Ben ik werkelijk verliefd op Jezus? Ben ik overtuigd dat Jezus mij heil aanbiedt en geeft?” En als ik verliefd ben, moet ik Hem kenbaar maken. Maar wij moeten moedig zijn: de bergen slechten van hoogmoed en rivaliteit, de ravijnen vullen van onze onverschilligheid en apathie, de paden recht maken van onze luiheid en compromissen.
Moge de Maagd Maria, die Moeder is en weet hoe te werk te gaan, ons helpen om de hinderpalen neer te halen die onze bekering beletten, ’t is te zeggen onze weg naar de ontmoeting met de Heer. Hij alleen, alleen Jezus, kan iedere hoop van de mens vervullen!
Vert. Maranatha-gemeenschap
